Jeśli wykonałeś test, który przygotowałam pod kątem określenia przydatności twoich cech do budowania biznesu MLM, to już jesteś świadom swojego dominującego typu osobowości.
Test osobowości
Towarzyski sangwinik mówi, energiczny choleryk działa, spokojny flegmatyk obserwuje, a perfekcyjny melancholik obmyśla, planuje, tworzy, odkrywa.
Już jako dziecko perfekcyjny melancholik sprawia wrażenie głęboko myślącego. Jest spokojny, mało wymagający i lubi samotność. Od początku podporządkowuje się rozkładowi dnia i najlepiej czuje się pod opieką zorganizowanych rodziców. Przeszkadza mu hałas i zamieszanie, źle znosi ciągłe zmiany miejsc i naruszanie ustalonego toku zajęć. Wybiera skomplikowane zabawki i gry. On to właśnie może godzinami siedzieć przy pianinie ćwicząc gamy i doskonaląc technikę. W szkole lubi pisać wypracowania i długie prace semestralne i rozprawy.
Jako człowiek dorosły perfekcyjny melancholik oddaje się rozmyślaniom. Poważnie traktuje wytyczone cele, przywiązuje wagę do porządku, zorganizowania, wysoko ceni piękno i inteligencję. Nie lubi natychmiastowych działań podyktowanych emocjami, ale obmyśla możliwie najlepszy plan życiowy.
Bez perfekcyjnych melancholików mielibyśmy ubogie zasoby poezji, sztuki, literatury, dzieł filozoficznych i symfonicznych. Brakowałoby kultury, dystynkcji, dobrego smaku i talentów, mających źródło w ludzkiej naturze. Byłoby mniej inżynierów, wynalazców, naukowców…
Jedna z cech perfekcyjnego melancholika jest przekonanie, że nie ma nikogo takiego, kto byłby do niego podobny. Zawsze jest w stanie udowodnić światu, że on ma rację, a cały świat jest w błędzie. Byłby z całą pewnością szczęśliwszy, gdyby inni byli podobni do niego. Perfekcyjny melancholik nie będzie chciał wziąć udziału w zabawie i wykonać
test osobowości, bo nie chce tracić czasu na relaks i zabawę, przeszkadza mu poczucie wyższości i całkowity brak poczucia humoru.
Temperament perfekcyjnego melancholika jest pełen skrajności. Jego wzloty są najwyższe, a depresje najgłębsze. W odróżnieniu od innych temperamentów, on czuje, że ma naturę unikatową, skomplikowaną, nawet jemu samemu nieznaną…wg niego taka natura nie daje się zakwalifikować do jakiejś określonej grupy.
„Wszyscy geniusze są melancholikami” – twierdził Arystoteles. Pisarze, artyści, muzycy mają najczęściej temperament perfekcyjnego melancholika. Jeśli jesteś perfekcyjnym melancholikiem zrób wszystko, żeby rozwijać swoje talenty.
Perfekcyjny melancholik jest najbardziej utalentowany i twórczy spośród wszystkich ludzi. Pełen uznania dla obdarzonych talentem, podziwia geniuszy, zachwyca go piękno natury, przepada za muzyką symfoniczną, ale denerwuje go przekazywanie jej przez nieodpowiednie głośniki. Jednocześnie przedstawiciele tego temperamentu uwielbiają wykazy, wykresy, schematy i liczby. Jest to ważną część życia perfekcyjnego melancholika, ponieważ myśli on w tak uporządkowany sposób. Uważa, że wszyscy polubiliby diagramy i wykresy, gdyby tylko je zrozumieli. Zorganizowanie pomogłoby każdemu człowiekowi, ale dla perfekcyjnego melancholika organizacja jest wręcz podstawą życia.
Perfekcyjny melancholik łatwo wpada w depresję…
trudno nieraz odróżnić, kiedy jest szczęśliwy, a kiedy smutny. Uważa on, że życie w gruncie rzeczy jest poważne i przygnębiające. Otoczenie jest w pewnym sensie uzależnione od jego nastrojów, bo każdy chce go ochronić przed pogorszeniem nastroju.
Jeśli zdasz sobie z tego sprawę, co się dzieje z twoimi emocjami, zmuś się do wykrzesania z siebie radosnego nastroju. Lepiej doświadczać sztucznej radości niż prawdziwej depresji.
Nikt nie lubi ponuraków….
Nawet jeśli masz powody ku temu, żeby się załamać, nikt nie chce o tym słyszeć.
W miarę upływu lat perfekcyjny melancholik coraz bardziej narzeka, bo czuje się opuszczony, nie odwiedzany przez nikogo, ale nikt nie chce słuchać ciągłych narzekań.
Nie przysparzaj sobie sam kłopotów…
Perfekcyjny melancholik często czuje się opuszczony i zastanawia się, dlaczego nikt go nigdzie nie zaprasza. Gdy zostanie w końcu zaproszony, często zniechęca innych swoimi negatywnymi reakcjami. Gdyby zrozumiał, że trzeba się nauczyć oceniać innych zgodnie z ich temperamentem ( a nie jego własnym), zyskałby zupełnie inne spojrzenie na ludzi. Będzie mógł się uśmiechać do każdej spotkanej osoby i przestanie narażać się na przykrości.
Perfekcyjny melancholik skupia się bardziej na negatywnych wydarzeniach, które przeżył w przeszłości. Pamięta nawet bardzo odległe zdarzenia, które były dla niego bardzo przykre.
Jedynym logicznym założeniem jest, że jeśli ktoś zużywa większość swojej umysłowej energii na myślenie o rzeczach negatywnych, łatwiej popada w depresję.
Jako perfekcyjny melancholik musisz kierować świadomie swoje myśli na pozytywne tory, gdy tylko zauważysz, że skupiasz się zbyt na stronie negatywnej jakiejkolwiek sprawy.
Nie obrażaj się zbyt łatwo…
Perfekcyjny melancholik lubi cierpieć… Często sam powoduje przykre dla siebie sytuacje…już jako dzieci czuja się oni opuszczeni i zaniedbywani…
Szukaj pozytywnych stron…
Perfekcyjny melancholik wszędzie wietrzy krytykę, której nikt nigdy nie wyraził. Jeśli w drugim kącie pomieszczenia ktoś o nim coś mówi, to na pewno coś złego. W przeciwieństwie do sangwinika, który czuje, że jeśli coś o nim mówią to na pewno coś dobrego.
Często źródło niepewności melancholika, braku bezpieczeństwa w kontaktach z innymi ludźmi, negatywny obraz samego siebie tkwi w przeszłości, w dzieciństwie. Może to być krytycyzm rodziców i nauczycieli. Ponieważ perfekcyjny melancholik chłonie wszystko co negatywne, ludzie mają tendencję, by mu jeszcze dokładać.
„Nigdy nic mi nie wychodzi; moje włosy zawsze są potargane; nigdy nie wiem co na siebie włożyć” Jeśli słyszysz taką wypowiedź kogoś w pobliżu, to już wiesz, że masz do czynienia z perfekcyjnym melancholikiem. Czujesz, że powinieneś zaprzeczyć….prawda? Ten człowiek jest żądny pochwał, komplementów, z których i tak koniecznie nie musi być zadowolony!
Odkładanie wszystkiego na później to chyba jedna z najgorszych przywar…
wynika ona z tego, że perfekcyjny melancholik chce wszystko zrobić perfekcyjnie…Może minąć wiele czasu, zanim perfekcyjny melancholik powie, że znalazł właściwe rozwiązanie. Podobnie bywa z planowaniem. Perfekcyjny melancholik może miesiącami, latami udoskonalać plan, który pozwoli mu dokończyć przedsięwzięcie. Gdyby perfekcyjny melancholik nie spędzał tak wiele czasu na planowaniu pracy – towarzyski sangwinik, nie zabierałby się bez przygotowania do wykonania często skomplikowanego zadania.
I wreszcie – nierealne oczekiwania perfekcyjnego melancholika wobec innych…
Dla perfekcyjnego melancholika wszystko musi być zapięte na ostatni guzik, ale tego rodzaju naciski na towarzyskiego sangwinika mogą doprowadzać go do szału.
Perfekcyjny melancholiku !…obniż swoje wymagania w stosunku do innych, bo dla nich staje się to często sytuacją nie do zniesienia……wyobraź sobie, że siedzisz w grupie melancholików… siedzą obok ciebie… gdy zauważysz swoje odbicie, będziesz wstrząśnięty, widząc wokół same sobowtóry i zobaczysz jaki ty naprawdę sam jesteś….Pomyśl…jak się czuje twoja rodzina, dla której całe życie jesteś sędzią o kamiennej twarzy…zobaczyłbyś siebie samego tak, jak widzą cię inni ludzie….
Perfekcyjny melancholik z reguły dobrze się ubiera i starannie dobiera części garderoby. Mężczyźni wyglądają na skutecznych w działaniu, a kobiety mają każdy włos na swoim miejscu. Chcieliby, żeby ich otoczenie tez było uporządkowane i czyste, toteż wciąż zbierają po kimś rzeczy.
Perfekcyjny melancholik jest perfekcjonistą, szuka więc idealnego partnera.
Ostrożnie dobiera sobie towarzystwo, woli mieć kilku oddanych przyjaciół niż wielu znajomych, jak to jest w przypadku sangwiników.
Umiejętność rozróżniania temperamentów jest nieocenioną pomocą w kontaktach z innymi ludźmi. W przypadku perfekcyjnego melancholika ma to ogromne znaczenie. Kiedy zaczyna on rozumieć, dlaczego inni zachowują się odmiennie i inaczej reagują, może podjąć wysiłek, żeby poprawić kontakty z rodziną i przyjaciółmi.
